Spis treści
Wybór odpowiedniego drewna do kominka to decyzja, która wpływa na efektywność ogrzewania i na przyjemność z użytkowania kominka. Najlepsze drewno do kominka powinno charakteryzować się odpowiednią kalorycznością, niską wilgotnością oraz właściwościami, które zapewnią długotrwałe i równomierne spalanie. W tym poradniku przedstawimy najważniejsze informacje, które pomogą Ci świadomie wybrać idealne drewno kominkowe dostosowane do Twoich potrzeb. Serdecznie zapraszamy do lektury!
Wybierając drewno opałowe do kominka, zdecydowanie najlepszym wyborem będzie drewno drzew liściastych. Na pierwszym miejscu warto wymienić dąb – to wyjątkowo kaloryczny gatunek, który podczas spalania zapewnia największą ilość ciepła i długotrwałe żarzenie. Podobnie wysoką efektywność oferuje drewno z buka i grabu – te gatunki drewna są cenione ze względu na długi czas palenia i równomierne spalanie. Jesion to kolejny gatunek, który doskonale nadaje się do palenia w kominku, ponieważ charakteryzuje się niską zawartością kory i wysoką wartością opałową.
Jako drewno na opał niekiedy wybierana jest również brzoza i wierzba, które spalają się wyjątkowo szybko i dają jasny płomień oraz dużo ciepła podczas spalania. Wśród drzew liściastych często spotykana jest też olcha, która mimo że nie jest najbardziej kalorycznym drewnem opałowym, stanowi dobry wybór ze względu na niewielką ilość powstającego popiołu. Czasami w składach drewna można spotkać też drewno topolowe, jednakże ono prezentuje stosunkowo niską wartość opałową.
Szczególną kategorię stanowią drzewa owocowe, takie jak jabłoń, czereśnia czy śliwa – ich drewno dobrze się pali, a na dodatek wydziela przyjemny zapach, który może stanowić naturalny odświeżacz powietrza w pomieszczeniu.
Naszym zdaniem najlepszym gatunkiem drewna opałowego jest drewno bukowe, które drewno pali się długo, nie wydziela nieprzyjemnego zapachu i jest to drewno wysokokaloryczne.
Drewno z drzew iglastych generalnie nie nadaje się do palenia w kominku – a przynajmniej nie jako główny materiał opałowy do kominka. Głównym problemem jest wysoka zawartość żywicy, która podczas spalania może emitować szkodliwy dym i znaczne ilości substancji smolistych. Te z kolei systematycznie osadzają się w przewodzie kominowym w postaci sadzy, co zwiększa ryzyko pożaru i wymusza częstsze czyszczenie komina. Spalanie takiego drewna przyspiesza zapychanie się przewodu kominowego. Dym powstający podczas spalania drewna iglastego jest bardziej intensywny i może być uciążliwy dla domowników.
Dodatkowo drewno iglaste charakteryzuje się szybszym spalaniem i mniejszą wartością opałową w porównaniu do drewna drzew liściastych, co przekłada się na konieczność częstszego dokładania do kominka. Jeśli jednak zdecydujemy się na wykorzystanie drewna iglastego, najlepiej używać go w niewielkich ilościach, jako dodatku do drewna liściastego, szczególnie podczas rozpalania ze względu na jego łatwopalność. Warto w tym celu mieć zawsze pod ręką małe kawałki drewna iglastego, którymi można równie szybko rozpalić w kominku, jak gotową rozpałką z marketu.
Chyba każdy z nas wie, że najlepsze drewno do kominka to wyłącznie suche, sezonowane drewno, dlatego jeśli chcesz odpowiednio przygotować drewno do spalania w kominku, musisz zadbać o jego odpowiednie sezonowanie. Sytuacja nie się zmienia w przypadku, gdy wybierzesz gotowe drewno opałowe od jednej z Twoich ulubionych firm – wówczas też powinieneś zadbać o odpowiednie przechowywanie drewna podczas sezonu grzewczego.
Wilgotność drewna do kominka powinna wynosić maksymalnie 20%, dlatego nawet gdy zdecydujemy się kupić drewno, które jest opisywane jako „sezonowane”, warto zweryfikować jego faktyczną wilgotność.
Przechowywanie drewna wymaga przemyślanej strategii. Dla osób dysponujących większą przestrzenią na posesji, idealnym rozwiązaniem jest budowa zadaszonej drewutni. Powinna ona być dobrze wentylowana, z podłogą uniesioną kilka centymetrów nad poziom gruntu, co zapobiegnie podciąganiu wilgoci. Ściany drewutni powinny posiadać otwory lub przerwy pomiędzy deskami, dzięki czemu drewno szybciej wyschnie.
Dla osób z ograniczoną przestrzenią alternatywą może być ustawienie drewna pod zadaszeniem lub pod plandeką przepuszczającą powietrze. W tym przypadku należy szczególnie zadbać o odpowiednie ułożenie szczap drewna – najlepiej jest je ułożyć na paletach lub legarach, aby zapewnić cyrkulację powietrza od spodu.
Najbezpieczniej jest zaopatrzyć się w drewno niesezonowane (które oferują m.in. Lasy Państwowe) z około rocznym wyprzedzeniem, gdyż wtedy cena jest dużo niższa, a ponadto drewno potrzebuje czasu, aby osiągnąć odpowiednią wilgotność do palenia w kominku.
Czas sezonowania zależy od rodzaju drewna – twarde gatunki, takie jak drewno dębowe czy bukowe potrzebują nawet do 2 lat, podczas gdy miękkie drewno, np. drewno sosnowe, może być gotowe do użycia nawet już po 6-8 miesiącach.
Gdy kupiliśmy gotowe, wysuszone drewno, mimo wszystko powinno być ono odpowiednio przechowywane przez cały sezon opałowy, aby nie nabrało wilgoci.
Planując ilość drewna potrzebną na sezon grzewczy, musimy uwzględnić kilka istotnych czynników. Przyjmuje się, że średniej wielkości dom może potrzebować od 8 do 12 metrów przestrzennych drewna do palenia w kominku przez cały sezon zimowy. Warto jednak przygotować zapas większy o około 20-30%, aby mieć zapas na zimne wieczory, które mogą się jeszcze pojawić podczas wiosny. Dobrą praktyką jest zgromadzenie odpowiedniej proporcji drewna miękkiego i twardego drewna – to pierwsze przyda się do szybkiego rozpalania i dogrzewania pomieszczeń w chłodne jesienne i wiosenne dni, podczas gdy drewno twarde będzie stanowić główny materiał opałowy w czasie mrozów. Optymalna proporcja to około 20% drewna miękkiego na rozpałkę i 80% twardego drewna na właściwe palenie.
Do palenia w kominku najlepiej przygotować drewno w różnych rozmiarach, dostosowanych do konkretnych potrzeb. Rąbanie drewna powinniśmy zacząć od przygotowania najmniejszych szczapek o długości około 20-25 cm i grubości 2-4 cm, które będą idealne do rozpalania. Te drobne kawałki najlepiej przechowywać w osobnym, suchym miejscu, by zawsze mieć pod ręką materiał do rozpoczęcia palenia.
Jeśli chodzi o drewno najlepsze do kominka do właściwego palenia, szczapy powinny być dostosowane do wielkości paleniska. Standardowo przyjmuje się, że optymalna długość to około 30-35 cm, choć w przypadku większych kominków można przygotować nieco dłuższe kawałki. Grubość większych kawałków drewna powinna wynosić od 10 do 15 cm – takie wymiary zapewniają optymalne spalanie i łatwość układania w palenisku. W przypadku kominka otwartego, gdzie mamy więcej miejsca, możemy pozwolić sobie na nieco większe polana, jednak należy pamiętać, że zbyt duże szczapy będą się wolniej rozpalać i mogą spalać się nierównomiernie.
Najlepsze drewno opałowe powinno być porąbane co najmniej na pół, nawet jeśli mówimy o dużych szczapach drewna. Dzięki temu będzie się lepiej spalać i łatwiej układać w kominku. Dobrą praktyką jest przygotowanie trzech rozmiarów drewna: małych szczap do rozpałki, średnich kawałków do podtrzymania ognia oraz większych kawałków drewna do długotrwałego palenia. Średnie szczapy (o grubości 6-8 cm) są szczególnie przydatne w okresach przejściowych, gdy nie potrzebujemy intensywnego ogrzewania. Podczas rąbania drewna warto też zwrócić uwagę na to, by szczapy były w miarę możliwości równe – ułatwi to ich układanie w kominku i zapewni bardziej równomierne spalanie.
Wybór i przygotowanie odpowiedniego drewna kominkowego to podstawowe czynności, jakie powinien wykonać każdy posiadacz kominka. Jak wspomnieliśmy w artykule, najlepsze drewno kominkowe to dąb, buk czy grab – gatunki te zapewniają długotrwałe i wydajne spalanie. Należy pamiętać o odpowiednim okresie sezonowania drewna oraz jego właściwym przechowywaniu w przewiewnym i zadaszonym miejscu. Ważne jest również przygotowanie odpowiedniej ilości drewna na cały sezon grzewczy. Przestrzeganie tych zasad gwarantuje ciepło w naszym domu i bezpieczną eksploatację kominka.
